Categorie: Tijd

We willen alles maar meer.
Elke keer weer.
We zijn sociaal.
Alleen niet zo verbaal.

De hele tijd on.
Op onze smart-phone.

Wanneer zei jij voor het laats, goedendag?
En toverde je iemand een glimlach.
We praten van op afstand.
Zelfs uit een ander land.

Maar waarom voelen we ons dan zo alleen.
Met zoveel mensen om ons heen.

Je kan wel typen met de vraag: alles goed?
Het antwoord zie je enkel als je elkaar echt ontmoet.

Technologie is niet slecht.
Nee, echt.
We kunnen gewoon meer.
Elke keer weer.

Ik vraag me af.
Is het niet wat maf?
Dat we dat niet gewoon doen.
Waar is ons fatsoen?

Het is simpel doe vandaag eens zot.
En zeg even tegen die phone, not.
Even in het hier en nu.
En niet in die andere wereld continu.

Laten we beginnen met: goedendag.
En wie weet tover jij wel die glimlach.
Zo heb ik al fijne mensen ontmoet.
En geloof me je doet er altijd wel iets met goed.

Vliegen zoals een vogel.
Iemand raken zoals een kogel.
Tranen in de ogen.
Of lachen in bogen.

De grap van de eeuw.
Geeuw.

Vliegend in de lucht.
Opgaan in die zucht.
Dansen met de sterren en de maan.
En blijven gaan.

Op zoek gaan naar sterren van geluk.
woow, buk!

Vliegen naar dat één.
Het is hier ergens om mij heen.

De tijd die mij omringt is overheersend en vaag.
Er is iets wat ik mij al heel de tijd af vraag.

Ik zeg hallo, tegen de tijd.
Die mij mijn adem afsnijd.
De tijd vliegt voorbij.
En soms lijkt het wel zonder mij.

Omringt door iets, door niets.

Ik wil tegen de stroom ingaan.
Maar het gaat niet, ik loop, ik duw.
Alles ver van me vandaan.
Alles vervaagt.
En ik heb het gevoel dat ik de tijd heb weg gejaagd.

Maar mijn hoofd zit nog steeds vol.
En dat draait mij tol.
Ik draai in de tijd.
En heb ik spijt?

Ik weet het niet.
Het lijkt ook alsof iemand mij steeds ziet.
Ik zoek iets maar ik weet niet juist wat.
Maar ik heb het gehad.

Verloren in de tijd.
En dat is er wat er aan me snijd.
Maar tijd heelt alle wonden.
Laat het dan zijn in enkele seconden.

Maar hoe moet ik afscheid nemen met de tijd?
Die tijd ie mij mijn adem steeds afsnijd.
Ik wou dat het simpel was.
En dat ik gewoon kon zeggen, ik pas.