Categorie: Geen categorie

Tranen van verdriet

Ik kijk en zie tranen van verdriet.
In ieders ogen die bang zijn dat er plots iemand zijn menselijkheid verliest en hen dan zonder zinnige reden, zomaar afschiet.

De wereld verandert bij elk bloedend schot.
Door individuele of samenzweringen die zich voelen als god.
Ik adem nog maar steeds meer en meer met een diepe zucht.
Soms zou ik een pauze willen nemen in deze klucht.

Maar gelukkig is er nog hoop, er is de liefde die stop zegt tegen geweld.
En zo zorgt dat die haat zich behoorlijk aanstelt.
We moeten er dus voor zorgen dat die liefde die haat afmaakt.
Dus bij deze valt er op ieders schouders deze zware taak, dat is ervoor zorgen dat de wereld die liefde nooit kwijtraakt.