Tijd heelt alles zegt men tegen mij.
Maar dat maakt mij niet blij.
Ik word achtervolgd door een schaduw.
En dat is juist wat ik verafschuw.
Vervaagt in stof.
De gedachte alleen al, maakt mij dof.
Haat me niet omdat ik bang ben je steeds te moeten missen.
Hoe die ene brand alles kon wissen.
Haat me niet omdat ik bang ben je ooit te zullen vergeten.
Dat is het enige wat ik wil weten.
Alles is verandert sinds die ene stomme dag.
Nog vaak denk ik aan je lach.
Haat me niet dat is wat je mij moet beloven.
En ooit zie ik je terug dat is iets wat ik moet blijven geloven.